Herman van het camps-koêl is dood! (22 december 2024)

Herman, of was het toch Hermien? Maakt ook niets meer uit, want op 22 december 2024 heeft de natuur afgerekend met onze dierbare tafelgast. Het was maar een eend, maar wel een hele aparte. Zodra iets een naam krijgt, krijgt het een persoonlijke betekenis. We gaan hem missen!

Vroeg in de ochtend, de wereld is nog in een diepe slaap als wij met ons karretje het terrein van de visvijver betreden. De stilte is oorverdovend. Alleen Herman is wakker en reageert van verre als zijn naam wordt gescandeerd. Zijn wederwoord is duidelijk herkenbaar: HONGER! HONGER! Het ontbijt is namelijk gearriveerd. Speciaal voor Herman: kattenbrokjes en wat brood. Hij is er verzot op en schooit als een schoothond aan je voeten. Toch is hij nooit lastig en houdt elk ander gespuis op afstand.

Herman, een loopeend met lange poten en kleine vleugeltjes. Vliegen is dus nooit een optie geweest. Hij oogde soms wat eenzaam als de andere eenden het terrein vliegend verlieten. Hoe Herman hier verzeild is geraakt blijft een raadsel. Waarschijnlijk uitgezet in 2017 samen met drie anderen uit het nest. Die anderen verdwenen al snel in het eerste jaar. Herman bleef over en was nu bijna acht jaar oud! Na enig onderzoek blijkt Herman waarschijnlijk een vrouwtje te zijn.

De jaren verstreken en hij verloor langzaam zijn glans. Net als bij ons was het frisse en fruitige er een beetje vanaf. Ouderdom zal hem ongetwijfeld wat trager hebben gemaakt en minder oplettend. 22 december 2024 werd hem dat fataal. Een vos, das of wilde kat, wie zal het zeggen. Zo is de cirkel van de natuur weer rond. En wij? Wij zullen z'n gekwaak gaan missen...