Bijten ze?  (16 okt. 2010 door William)

Hoe vaak krijg je die vraag niet? "Bijten ze", hoe vaak antwoord jij niet : "nee zit net,  Ben er net, heb niet gevoerd, het weer is ook niet echt goed de laatste tijd he! Ja iedereen vangt slecht….." Typisch gesprekje tussen twee (gemiddelde karper) vissers,  ach ja je kan je altijd nog beroepen op: “an excuse for being there…..”

De meeste onder ons moeten het doen met een beperkte vistijd, sommige hebben geluk en hebben wat meer tijd. Als we gaan vissen op karper is het natuurlijk leuk als je ook af en toe wat vangt, de vraag is wat doen we daarvoor?  Meest gebruikelijke techniek om een vis te verleiden  je stek aan te doen is het voeren. Door een paar keer een x aantal bollies (de voerder gebruikt de ze toch 9 van de 10 keer, omdat deze selectiever zijn), hopen we de karper te manipuleren. Wat is het beoogde resultaat: de vis moet klaarliggen op de stek, of deze snel bezoeken en de vis moet “vertouwen hebben in het aas. Lees zonder schroom opzuigen en zich haken aan de eenvoudige rig.

Door commercie en wetenschappelijke onderzoeken uitgevoerd door diverse fabrikanten hebben we een behoorlijk inzicht gekregen in hoe we die haak in het lipje moeten krijgen (en zijn die rigs vaak niet meer zo eenvoudig). Hiervoor heb je diverse rubber beats, quick links, leadcore, longshanks, tail rubbers, sinkers, etc nodig.  Flauwekul? ik wil alleen maar zeggen dat tegenwoordig de rig hype wordt bepaald door lood, haak, en aasfabrikanten met dvd’s waar het ‘vroeger” de grote namen waren. Wie kent de onderlijnen nog van Groothuis,  Mcdonald, Gibbinson, en ga zo maar door. Ik denk dat we daar eens over na moeten denken de volgende keer als je 6 euro moet neerleggen voor 10 minuscule stukjes plastic uit de: invisible hook link material series….Op de film ving hij een 50er toch?.....

Bijten ze? Ja, liefst wel. Met een goede voerplek en een goede rig ben je een heel eind….

<< “ Rigs op een voerplek...” Laat ik eens een paar voorbeelden geven, waar je totaal geen conclusies uit kan maken, of wel? Een paar jaar terug aan het kanaal, “Harken aan de vangrail” een van mijn favoriete technieken op dit water. Voor degene die daar hele rare ideeën bij krijgen het volgende:  Je rent met gevaar voor eigen leven over een drukke weg, met een hark. Dan maak je een bepaalde sprong of gebruik je een klimtechniek waarmee je jezelf over de vangrail krijgt.  Daarna ga je 50 kilo wier verwijderen met een hark, hierna leg je op je schone stukje visgrond wat aas, en herhaald dit proces  een aantal keer. De vis ligt na een paar dagen klaar op de schone plek, en neemt je bollie zonder angst waarna je een knaller van een run krijgt. Althans dit is de techniek in theorie. Na 3 dagen van leven riskeren, rugpijn, en voeren ligt de hengel aan de rand van de ‘gele plek” het vertrouwen is sky high. Na een uur kwam de vis, het was een beer….Kan niet mis gaan William denk ik nog. Het zal een uur of 12.00 zijn geweest en ik had weer eens tijd zat.  Met ander woorden we gaan niet naar huis voordat ik hem heb gevangen.

Ps meestal pakt dit verkeerd uit dus kijk uit wanneer je dit tegen jezelf en vooral tegen andere zegt. Terug naar die vis: Door het helder water kon ik hem goed zien, op de gele plek kwam hij niet, wel eromheen, en aan de oppervlakte. Het leek net alsof hij dondersgoed wist dat die schone plek gevaar was. Na een uur, ja hoor: vol op het lood, handen bibberen, langs de hengel zitten wachten tot ie vertrekt, 10 minuten later vis weg, losse voerbollen weg……haakaas ligt er nog  super netjes bij.

Nieuwe bollen erbij, onderlijntje nakijken en terug ermee. Half uur later is de vis weer terug, en eigenlijk herhaald het hele gebeuren zich, keer op keer. We hebben dus te maken met een slimme vis? Rond 16.00 uur groeit de drang naar het vangen toch wel erg, en neemt het gevoel van: “ik ga echt niet naar huis voordat”…alleen maar toe. De reserve hengel gaat dan maar  in de plomp, een wierrijk stuk een meter of 12 van de “gele plek”, ik wil me alleen maar focussen op die hengel waar de vis zich keer op keer laat zien, de gele plek dus..

Een kwartier later vertrekt de beer op de reserve hengel in de groentesoep, 12 meter verderop…..

Dit jaar op een ander kanaaltje, Pondje hennep gekiemd, 1 hengel, steuntje, net, mat,  en een packaseat, meer heb je hier niet nodig, soms… Het is bijna zomer, en al behoorlijk heet. Ik parkeer de wagen een kilometer het pad in en ga eens kijken of ik met dit mooie weer een vis zie, ben hier alweer veel te lang niet geweest, en verbaas me telkens weer over de rust en schoonheid van dit “mini”kanaaltje. Lopen, kijken, lopen, kijken, en ja hoor ineens dreft. Ps dreft is een term die ik en mijn vismaat gebruiken voor belletjes, en dan vooral bellen plakkaten, azende karper dus….kortom dreft is goed. Dreft met een gigantische staart onder de water oppervlakte is nog  beter, rechtopstaand schransen dat is wat deze vis deed. Pondje hennep had ik binnen hand bereik en ik vond een meter of 5 verderop een mooi schoon plekje onder de oever, gezien de zwemrichting van deze vis dacht ik dat hij hier wel eens bij kon uitkomen, er gingen dus een paar handjes voer in. Met een flinke pas, ofwel rennend, hengel bij de wagen halen. Paar honderd meter heen, en weer terug naar de stek. De hengel was inmiddels beaasd met een mini aasje, schuimpje op de haak dus die kon dadelijk rustig gezakt worden, precies op de hot spot….

Ik dacht bij mezelf; ik zal de vis eens  zoeken vlakbij de plek waar hij net aan het azen was, niks meer te zien, stukje verderop in het kanaal niks meer te zien. Balen, dan maar eens kijken of de hennep er nog ligt, ik kijk over het riet, op het bevoerde plekje en zie ….dreft met  een staart erboven. Ik kan de vis nu duidelijk zien het is een mooie spiegel met een wit omrande staart, uitgezet als dwerg, nu een kleine tien jaar later een beer boven de magische grens. Je kan je voorstellen dat mijn hartslag inmiddels behoorlijk is gestegen. Ik besluit in plaats van het lood te laten zakken eerst de vis een beetje weg te plagen door eerst nog wat hennep te laten vallen op zijn hoofd, dit pakt averechts uit, want hij stofzuigt alleen nog maar fanatieker.

Even terzijde dit gebeurd dus echt letterlijk onder de oever, als ik zou bukken kan ik bij wijze van spreken de vis zij staart aanraken, super gaaf dus! De vis wilde niet even plaatsmaken zodat ik mijn loodje kan laten zakken, dan maar op goed geluk…. Super langzaam probeer ik het lood te laten zakken zonder de vis te laten schrikken. Wonder boven wonder ligt een minuut later de hengel op de steun, en de vis aast onverstoord door. Af en toe “piept” het al want de vis duwt met zijn logge lijf tegen de lijn. Mijn hoofd steekt iets boven het riet uit en denk: Come on……net als  op die dvd….. Na een minuut kom er nog een vis aan, en nog een, en nog 2. Tel even mee: er liggen nu 5 vissen te schransen op een paar ons hennep en een vierkante meter. Het gaat om 1 beer, en 4 kleinere schub’s. Na een paar minuten vind ik het bijna raar nog niks gehaakt te hebben, maar omdat het zoveel kleine voerdeeltjes zijn blijven de vissen toch door eten. Totdat er nog 2  grote mannetjes schub’s aankomen. Deze hebben echt honger zo te zien, ik schat ze tegen de 90 cm, en het zijn 2 prachtige vissen. Nog snel een beetje hennep erbij, en terwijl ik heel het schouwspel blijf bekijken realiseer ik me dat het haken van die grote spiegel toch echt geluk moet zijn, ik leg me er ook bij neer dat het waarschijnlijk een van de kleinere schub’s zal worden….En dan komt de hengel tot leven. Dit is geen kleintje, dit gaat hard, heel hard, dit gaat de eerste keer al 40 meter. En op dit mini kanaal is dat link, takken, bosjes, riet, er kan van alles gebeuren. Ik moet echt het water in, deze vis (welke het ook is) is boos, heel boos, en sterk. Ik dril vanuit het water, en zak steeds de blubber in, in plaats van denken: “come on”denk ik maar een ding en dat is : ga alsjeblieft niet los. Geef me deze nog..Een kwartier later is ie van mij, wat een beest. Voor me in het net ligt een lange oude boze schub.

“meer heb je niet nodig”

.

Ik hoop dat de lezer heeft genoten van mijn voorbeelden van hoe het soms kan gaan. Tegenover deze kleine succesje’s staan bij mij talloze uren zonder vangst, ik vis veel maar vang weinig, daarentegen geniet ik van elke minuut aan het water, met of zonder hengels.

Mijn conclusie is dat niet alles voorspelbaar is, niet alles is te beïnvloeden met voeren en rigs. Hou het simpel, hou het onvoorspelbaar. En geniet. Ga vissen en verwacht er niet te veel van, dat is in mijn ogen het mooie aan onze hobby.

Bijten ze? Ik hoop het wel…