Terug naar de waterkant. (Door Rob Berendsen 05 febr. 2019)

Al bestaat er zoiets als een gesloten seizoen tegenwoordig niet meer, verkiezen wij er toch voor om tijdens de koudste wintermaanden niet te gaan vissen. Leeftijd en gezondheid zijn een uitstekend excuus. Alleen de echte “diehard”  met ijspegels aan de neus trotseert de onaangename weersomstandigheden. De passie van het vissen stopt echter niet achter de voordeur. De een maakt in deze periode z'n dobbertjes de ander schrijft verhaaltjes. Zo zoeken wij elkaar regelmatig op en bespreken het komende seizoen. De eerste verslagen over “HSV Willem 1” zijn gemaakt en volgen er straks nog meer. O.a “De Roversheide plas” die ook in 2019 op de schop gaat voor vernieuwingen. Er is altijd genoeg gesprekstof. Vissen is zoveel meer dan simpelweg een hobby. Het is een manier van leven.

Noem het zoals je wilt, instinct/drang, vissen blijft gewoon een fantastische manier om fysiek en mentaal weer even alles te resetten. Rust… , terug naar de basis van gelukzaligheid! Vissen zit in je bloed! Mensen van een andere bloedgroep zullen ons daarom ook nooit begrijpen. Hele volkstammen zitten thuis met hun snikkel in de hand en vragen zich af of er tussen carrière en het bed nog een ander leven bestaat. Helaas, voor deze mensen rest er slechts nog het graf.

We leven in een prestatie gerichte maatschappij waar nog maar weinig ruimte over blijft om aan onze zogenoemde “oerdriften” gehoor te geven. “Tijd”  is onze grootste boosdoener. Huisje, boompje, beestje, en dan zijn er nog die “vervelende” kinderen welke elke dag naar de opvang gebracht moeten worden. Zelfs voor hun is er geen plek als het gezamenlijk inkomen zo nodig  weer omhoog moet. “Tijd is geld?”. Nee pannenkoek!, Tijd is onbetaalbaar! Je kunt het niet sturen nog sparen. Het leven is simpelweg tekort om alles te willen! Later is vaak te laat.

"Waor is Kuëb?"

Kuëb denkt weer terug aan vroegere tijden. Toen alles nog zo zo lekker simpel was. Vissen…. Met de  neus in een frisse lente bries, het hoofd vrij van alle dagelijkse onhebbelijkheden. Een mooi slank dobbertje dansend tegen het riet van een prachtig stukje natuur. Even niks, lekker uitwaaien…. Zo kon hij vroeger  aan de waterkant altijd z’n ei kwijt. Totdat een doelloze carrière en moeder de vrouw zijn nootjes in de tang kreeg. Inleveren dat pretpakket! Er volgen jaren van impasse en dodelijke saaiheid. Bij Kuëb sluimert het verlangen naar de waterkant nog altijd. “Wat zal ik doen?” denk hij...

De kinderen hebben het nest verlaten en de werkdruk is minder geworden. Een stemmetje in z’n achterhoofd roept hem steeds weer terug. Terug naar die stek waar hij vroeger zo lekker in gedachten kon wegzinken. Dan is er eindelijk het besef… De neanderthaler in hem is ontwaakt. Na jaren twijfel heeft het verlangen naar zijn oude hobby weer voet aan de grond gekregen.

En om nou niet meteen naar die oertijd terug te verwijzen, kunnen we wel stellen dat jagen en vissen bij sommigen in het bloed zit. Met als enige verschil dat we nu niet in berenvel met een dikke knuppel aan de waterkant zitten (Al valt dit bij sommigen nog te betwijfelen), maar soms met de meest geavanceerde spullen om zo behoudend als mogelijk een vis te vangen. We zijn anders dan vroeger zuinig op onze prooi geworden.

Als dan dat ene heldere moment ook jou aan het denken heeft gezet, en dat oude hengeltje nog ergens in een stoffige hoek op zolder staat, geef dan gehoor aan dat gevoel en ga gewoon weer eens lekker vissen. Ga en zie wat het  je brengt.

Op de website http://www.carpheaven.nl/vijvers.htm  vind je tips over de wateren in jouw buurt en waar je een dagpas of vergunning kunt verkrijgen.

Is er wat veranderd aan de waterkant?

Er is echter wel het een en ander veranderd. De manier van vissen wordt steeds uitgebreider. Helaas is er volgens menig HSV geen plek meer voor Opa Piet en kromme Jan. Het einde van een tijdperk is aangebroken. Vissen met een “gewone”  vaste stok is volgens de nieuwe  gevestigde orde steeds minder belangrijk. “Een uitstervend ras”, worden ze al voorzichtig genoemd.  Door het afnemend aantal van deze hobbyvissers richten HSV’s  hun pijlen steeds meer op nieuwe doelgroepen. Jammer, …. maar misschien ook niet geheel onterecht. Tot voor kort werd er nog minachtend gekeken naar al die malloten met gekke petjes. “De karpervissers” Wat een zootje ongezond!

Volgens onze witvissende "vrienden" herken je een doorsnee karpervisser aan:  (Een te hoge of lage haargrens, doorgetrokken wenkbrauwen en heeft een oranje lul. Hij versjouwt zijn hele huisraad naar de waterkant en eet de hele dag door paprika chips)

Laten we er maar mee lachen, maar het kwartje is nu wel gevallen. Men heeft nu eindelijk in de gaten dat deze groep “malloten” wel het grootste deel van de inkomsten voor de vereniging genereert.

Door toedoen van de oudere garde heerste er lang een soort van vijandschap onder de karper en witvissers. Het staat nog in ons geheugen gegrift dat karpers op verzoek van de HSV, werden meegenomen of erger nog, over het hek gegooid. Gelukkig komt aan dat tijdperk nu eindelijk een einde, maar helaas nog niet overal. Zolang er in een bestuur slechts vastgeroeste mensen aan de touwtjes trekken blijft de discussie over hoe een water moet worden ingericht een blijvend vraagstuk.  Het is een utopie om het iedereen naar zijn zin te maken.

Schreeuwen kunnen we allemaal als de beste, luisteren is daar in tegen stukken moeilijker. Is het niet de klaagzang van of over een bestuur dan zijn het wel Aalscholvers of die "rare" Oosterburen.

Aalscholver en die andere struikrovers,

Zo zullen we ook nooit afkomen van die verrekte aalscholver. Door regels en wetjes wordt alles steeds op de lange baan geschoven. Er is inmiddels weer een grote populatie van die zwarte rakkers en vraag me daarom ook af, waarom er wel toestemming is om herten in de Oostvaarderplassende af te schieten en laten we die k*t vogels nog steeds onze vijvers leeg vreten.  

De jeugd,

En als anticonceptie dan toch heeft gefaald en jouw kwakkie inmiddels een weg naar de waterkant heeft gevonden, vertel hem dan even dat de natuur niet vanzelfsprekend zo mooi is. Dat we er zuinig op moeten zijn. Gelukkig zit bij het merendeel van de jeugd het hart echt wel op de juiste plek. Ze zijn uiterst vriendelijk en zeer leergierig. Daar valt niets van te zeggen. Maar wat niet is aangeleerd kan ook niet worden opgevolgd. Veel te vaak schiet het ouderlijk voorbeeld hierin tekort. Wat kun je ook anders verwachten van de meest vervuilende generatie aller tijden?

Hengelsportverenigingen spelen hier handig op in. Zo zijn er diverse jeugdopleidingen om kennis van het vissen door te geven. Misschien dat dit voor herintreders zoals onze Kuëb ook handig zou zijn. Er zijn zoveel dingen welke het verblijf aan de waterkant kunnen verrijken en verbeteren. Simpele aanpassingen kunnen een wereld van verschil betekenen voor de vis en natuur.  Weerhaakloze haakjes, geen gevlochten lijnen en nog veel meer. Jouw Hengelsportvereniging geeft er graag uitleg over.