Laatste jaar schörfven.

Als ik naar de foto`s kijk die dit jaar geschoten zijn bij het schörfven denk ik nu al met enig heimwee terug aan dit fijne viswater. Er zaten geen grote vissen en nee, spectaculair was het allerminst. Maar je kon er zo lekker zitten en buiten de vakanties om was het er altijd heerlijk rustig. Vaak tot aan de middag geen levende ziel te zien. Ik hou van deze rust en heb een hekel aan zwetskoppen welke alleen hier naar toe komen om lege praat te verkopen.

Het is nog donker als ik opsta. De koffie pruttelt. Even wat broodjes smeren. De geur van koffie en de muffe lucht uit mijn vistas welke al openstaat prikkelen alle zintuigen. Een gezonde spanning in de onderbuik. Nog even poepen. De laatste benodigdheden worden ingepakt en gecontroleerd. Mijn telefoon, wat medicijnen en de sleutels. De rest ligt al in de auto. Bestemming voor vandaag, Sevenum. Van Venlo is het 25 minuten met de auto. Als je door het centrum van Sevenum rijd ruik je het verse brood van de bakker op de hoek. Nog 3 kilometer tot ik op de plaats van bestemming ben. De verharde weg veranderd in een zandpad. Hele horden konijnen begroeten al de twee koplampen van mijn auto. Bestemming bereikt. De auto eenmaal geparkeerd loop ik eerst even het terrein over. Het is mistig vandaag. Tussen de twee vijvers door bekijk ik de situatie. Je hoeft hier normaal niet teveel te spotten want de meeste karpers zie je al op afstand wroeten in het groen langs de kant. Vandaag zie ik geen hand voor ogen maar hoor het gulzige geslurp van mijn prooi op afstand.

Ik kies de meest onlogische plek waar niet zo snel iemand gaat zitten. Daar maak je nog net kans op die ene vis welke nog niet zo vaak gehaakt is. Meestal is het het uiterste plekje in de verste hoek van het water. Mensen zijn nou eenmaal lui en lopen liever niet te ver. Als ik met mijn karretje een weg heb gebaand door het kort gesneden gras begin ik direct aan het opbouwen van mijn spullen. Het begint licht te worden en langzaam komt alles in en om het water weer tot leven. Een hengel heb ik heel voorzichtig naar links voor de kant gelegd, de andere heb ik voorzien van mijn favoriete pennetje. Veel voeren heeft nu geen zin. Het schrik de vis hoogstens af en tenslotte wil ik graag die ene karper welke zich bij te grote voerplekken weg houd. Die kruimel dief welke de kantjes afschooit om wat lekkers tussen het groen te vinden. Dit jaar heb ik veel en succesvol gevist met halibutpellets. De maïs heeft hier z`n beste tijd gehad en is vooral in deze tijd van het jaar niet meer zo in trek. Ook aan de penhengel vis ik dus met hele kleine pallets. Ongelooflijk, je vangt er zelfs voorn mee. Maar ook hele mooie echte grote zeelten. Zo zie je ze niet vaak. Na enkele van deze mooie vissen, ook de eerste karpers. Ik vis heel licht en met kleine haakjes. dat wil zeggen dat er ook veel los gaan. Eerlijk is eerlijk, de vis ook een kans.

Als ik zie waar hier vaak mee gevist wordt vraag ik me af waarom de vereniging hier niet eens regels voor maakt. Dikke gevlochten snoeren en haken maatje 3 of 4 zijn eerder gewoonte dat uitzondering. Dit is ook aan diverse vissen goed te zien. Op mijn vraag aan een controleur een week hiervoor, "wat doen ze met deze beschadigde vissen als alles wordt over gezet naar de nieuwe vijver" antwoord deze goede man "die gaan gewoon mee, anders zijn de goede vissen straks ook zo beschadigd". Deze theorie begrijp ik dus niet.

Als de mist eenmaal is verdwenen komt ook Toverland weer tot leven. De eerste karretjes met schreeuwende wichten donderen van de houten helling af. Het is 10,00 uur en ik verplaats mijn spullen nog een keer. Lekker in mijn hoekje met mijn neus in de zon. Nog even genieten van de warmte en warempel nog twee mooie karpers als bonus.

Mijn dag kan niet meer kapot en het wordt me nu toch wat te druk aan de waterkant. Ik besluit mijn spullen weer te pakken. Het is goed geweest vandaag. 5 karpers een paar hele mooie zeelten en een legio van slijmjurken. Bij iedere keer als ik mijn spullen pak denk ik, dit zou wel eens de laatste keer geweest kunnen zijn hier op ´t schörfven. Volgend jaar moeten we nog maar zien wat het wordt op de nieuwe vijver. Het ziet er mooi uit, maar zal niet aan onze verwachten voldoen ben ik bang. Het zal voor de karpervisser een piepergat worden. Voor de penvisser geen uitdaging. Toch gaan we het er zeker een jaar proberen. Zo als het schörfven zal het nooit worden. Jammer, want het was toch echt een paradijsje.