Home Nieuws/updates Gastenalbum De visvijvers Penvissen Uitstapjes Visserslatijn Forum Links

E-mail

0
 
     
 

Het grote meer,

Afbeelding 055.jpg

Het zal ongeveer eind jaren ‘80 geweest zijn dat ik voor het eerst aan het grote meer kwam, met fiets en zwembroek welteverstaan. Vissen deed ik wel maar ik was nog niet in het bezit van een werphengel met molen. Vissen deed ik toen vooral op één van de vele veen kanaaltjes in de Peel met een 3 meter lang telescoop hengeltje, en een dikke dobber. Dagen met een dikke ruizer, of 3 normale voorns waren in mijn ogen toen al grote behaalde successen.

Terug naar de plas, in mijn ogen was het gigantisch groot. Vissers zag je er niet of nauwelijks. Her en der was wel eens een volwassene in de weer met een erg lange “vaste stok”, maar mensen met één of meer werphengels zag je er nauwelijks.

 

“sfeer aan het meer begin ’90”

.

Begin jaren negentig kwam daar eindelijk mijn eerste werphengel, ik vergeet het nooit meer. In het groene “Ultimate” boekje gewoon de aller-goedkoopste uitzoeken, en maar sparen. Het werd dus een 2,1 meter lange telescoop voorzien van een mini molentje met de slip “achterop”. Vis technisch werden de kansen dus royaal vergroot, kortom verder weg vissen dan 3 meter….

In het begin werd er veel gevist op het “spoorweg plasje”, 300 meter van mijn ouderlijk huis. De karpers daar werden toen nog gezien als uiterst moeilijk vangbaar. Het bestand was een groot mysterie, en er zwommen vissen van 90cm +. Ja toen was het een kwestie van meten in plaats van wegen. Ons clubje bestond uit een man of vijf, alle in het bezit van fietskar, telescoop hengeltjes, en een paar hadden zelfs piepers (geen aardappelen maar de uiterst luxe cormoran herrie makers). We hebben er heel wat mayonaise emmertjes pinda’s aan opgemaakt  in die jaren, en we vingen elke week wel één of meer karpers. Na een paar jaar kwam er bij de meeste jongens een beetje de klad in, ze kregen zeg maar andere interesses, 15 jaar oud, je kent het wel…Ik hield het nog even bij de karpers, de rest kwam later wel.

Het spoorweg putje dat kende ik nu wel, op naar wat nieuws. Ik heb altijd het geluk gehad dat mijn vader ook fervent visser was en trouwens nog steeds is, begin jaren tachtig was hij zelfs een karpervisser. Dat hele priksysteem, bolletjes maken en statisch vissen heb ik dus niet van een vreemde.

Ik denk;  tijd voor wat informatie van pa:  Het grote meer, zitten daar ook karpers?

IMG_0233.JPG

Ja maar die zijn heel moeilijk te vangen, misschien als je het met gare piepers (nu bedoel ik wel aardappelen)  probeert dan vang je wel wat William.

Tijd om piepers te gaan koken!

Ik heb er toen vaak gevist. 1 hengel, ontelbare keren geweest. Meestal alleen, soms kon ik iemand overtuigen om mee te gaan. Een paar keer raakte ik mijn loodje kwijt, een paar keer had ik er echt vertrouwen in. En toch ving ik ving dat eerste jaar niks.

Gelukkig hadden we nog de nodige vijvers in de buurt waar ik het moraal een beetje kon opkrikken. En toch bleef het grote meer trekken.

Ik kreeg werk, en dus ook geld. En geld betekende maar één ding; vis spullen. Ik kreeg een echte karperhengel, later nog een. Een stel gebruikte Optonic sensor’s. Ik had zelfs een goede kennis die steunen voor me maakte, en die zorgde dat je diezelfde optonics ook echt kon horen door ze te “versterken”. Kortom de visspullen waren geregeld! Nu stond er niks meer in de weg tussen de grote karpers en ik, tenminste dat dacht ik.

 

.

Seizoen twee was een ramp, ik snapte er helemaal niks van. Ik heb er in een verloren nachtje warempel gevangen, met alle respect maar het was een mini, soort grote ruisvoorn met karperschubben zeg maar.

“misschien hoopte ik door hem voorruit te houden er nog een monsterschub van te maken, zoals te zien op foto:  niet erg gelukt”

Seizoen drie was een iets mindere ramp, ik kwam een visser tegen die een stukje jonger was maar hij was wel net zo fanatiek als ik. We hebben dat jaar dan ook uren en uren samen aan dat water zitten kletsen, over haakjes, aas, maar vooral over: waar o waar  zitten ze. We kregen zelfs een beetje feeling met het hele gebeuren. Er waren nog steeds weken, (en bij mij zelfs maanden) dat ik niks ving, maar deze lange reeksen mislukkingen werden zo nu en dan afgewisseld met een vangst.

Een paar momenten uit de tijd die volgde:  “Op het gras”

IMG_0235.JPG

Het meer werd groter en groter, een weiland liep onder. 40 cm water erop, een paar hectare groot. “s morgens vroeg op naar een voerstek zie ik golven. Ik denk eerst wind, nee hoor, lijken wel brasems. Kan een brasem zo’n grote “V” maken? Wat doen we, op naar voerstek of hier op zo’n gekke stek zitten. Eigenlijk is het ook nog verboden vis gebied, maar ja er zit vis. Iets waar ik later en zelfs nu nog moeilijk aan kan weerstaan, als ik ergens vis zie moet er op gevist worden, klaar. Toen had ik die tik dus ook al. Dus je raad het al, even later lagen er 2 verloren popups op het gras maar in het water. Maar goed dat er in elke zak nash bollies, een pakketje zat van 5 drijvende...

Bram de andere fanatiekeling waar ik het over had kwam kijken, half uurtje later een run, wat een prachtig gezicht, je moet je voorstellen dat we een gigantisch water partij voor ons hadden liggen, alleen was dat water maar een krappe halve meter diep. Een grote boeg golf scheerde over het ondiepe heen, even later was de eerste ”gras” karper van mij. Die avond ving ik er als ik het me goed herinner 4 stuks, alle kleine schubs maar in onze ogen een werkelijk ongelooflijk succes. We hebben de weken erna alles uit het gras gepeuterd wat er maar te halen was. Het heeft de batterij flink opgeladen om op de voerstekken ook te kunnen blijven volharden.

.

“mooie vis van het wijde water”

Ik viste in die tijd (en trouwens tegenwoordig ook) bijna nooit ’s nachts. Iets wat de meeste karpervissers erg raar zullen vinden. De beleving en het hele gebeuren is gewoon niet “mijn ding” Ik hou er van om over het water te turen, te zoeken, te fotograferen,  te kijken, en te verkassen.

‘S nachts is het vaak, hengels erin, tentje opbouwen, en wachten maar. En toch heb ik wel een tentje gehad, met stretcher en wereldontvanger..Tijd voor de volgende beleving.

brink 005.jpg

“Wachten…..”

We zijn al weer een seizoen of twee verder. Ik heb de nodige vissen gevangen, waaronder ook een paar schitterende schubs en spiegels. Het doel was nu om een van de originele oude schubs te vangen. Daarvoor moest ik voeren, en wachten, dacht ik…

Voeren, op een talud, linker hengel op 1,5 meter, rechter hengel onderaan op 4 meter. Tentje mee, stretcher erin, radio aan, en uren maken. Ik heb werkelijk maanden bijna non stop elke vrije dag op een bepaalde stek gezeten. ‘s morgens alles opbouwen, en in de schemer naar huis. Ik ving mijn visjes wel, maar de echte kanjers bleven uit, tot dat ik net voor het naar huis gaan op een zaterdag avond een langzame run kreeg…..

Hengel in de hand, slip wat vaster, en de vis bleef maar gaan, het was de diepe stok, en eigenlijk kon er weinig misgaan. Het water voor me was schoon, en diep. Ik schat dat de vis een meter of 50 (moeilijk te zeggen maar goed) lijn had genomen toen het gebeurde; los……..…knoop in je maag.

Ik had zondag, maandag en dinsdag ook nog vrij, drie keer raden wat ik me voor had genomen op de fiets  naar huis.

 

.

Een aantal vissen lieten zich de komende dagen zien waaronder een werkelijk prachtige originele oude schub van bijna 20 pond. Maar het was dinsdag middag toen de diepe stok weer een langzame run registreerde, weer zo’n lange niet te stoppen run, hij bleef maar gaan. Na die eerste lange haal kwam hij eigenlijk redelijk makkelijk naar de eigen oever, maar onder de top stond nog redelijk wat water en dus ging hij daar rondjes draaien. Een minuut of 10 later gleed hij over het net koord, ik legde hem op het gras en had nog nooit zo’n grote karper gezien, voor me lag de toen grootste schub van het water, bijna een meter lang schubben geweld. Mijn haak zat perfect in het harde gedeelte van zijn onderlip, en toch zat er aan de zijkant van zijn bek een spoor van een andere inhaking die een beetje uitgescheurd was en er trouwens erg vers uitzag, en toen viel het kwartje……

IMG_0234.JPG

“oude vis, met een karakteristieke bouw, en een ander spoor van inhaking in de bek”

In de jaren die volgden ving ik die grote schub nog diverse keren. Ik ging de uitdaging dan ook zoeken in nieuwe stekken, plekken die niemand ooit beviste. Super simpel vissen, het geeft me een ongelooflijke kick om aan een plas van 60 hectare een vis te zoeken, en die met 1 of 2 hengeltjes proberen te vangen. Niks voeren, niks peilen, stalken, en met singles aan de slag.

Op die manier heb ik een aantal prachtige voorjaren mee gemaakt. Het was niet helemaal legaal wat ik deed maar de club gedoogde me wel.

Tegenwoordig is het een beetje veranderd, er word gevist door jongens met reclame op de trui. Mannen die met behulp van supermooie bootjes en dieptemeters hun aas kunnen droppen in de huiskamer van het originele bestand. Het vissen op 100 tot 150 meter afstand is geen uitzondering. De charme is ondergeschikt aan het resultaat, op dokter google is bij wijze van spreken een handleiding te vinden tot succes.

 

.

En toch was het zo gek nog niet. “Frotten”, zoeken, blanken en maar doorgaan. Hoeveel meer glans geeft het je kleine succesje? Ik wil niet klinken als een oude zak patat, maar ik ben blij dat ik het heb meegemaakt. Het grote meer blijf ik elk jaar wel een aantal sessies bezoeken en hopelijk kom ik nog eens zo’n oude schub tegen!

IMG_0230.JPG “een juweel, dat verhaal is voor de volgende keer! word vervolgd……”
.